De rijkdom
ligt achter het loslaten
Ik zit met een grote plastieken box voor me, het poppetje in mijn hand lacht schamper naar me. Het vilt dat op het kurk is geplakt laat een beetje los, alsof het wil zeggen: “Toe maar, ik wil losgelaten worden.” Het harde plastic steekt schril af tegen de warmte waarmee mijn moeder de herinneringen voor mij heeft bewaard. Mijn eerste spaarvarken, roze met blauwe vlekken, van de Rabobank gekregen toen ik elf jaar werd. Een kaartje van mijn eerste vakantieliefde, opgedaan op een zonnige camping in de Franse Loirestreek. Ik dwaal af naar de spannende nachtelijke zwempartijen in het meer, het kampvuur op het strand en zijn eerste zoen, de enige jongen die ik in mijn leven ontgroende. Nog een kaart en een lange brief van mijn penvriendin. Ik lach als ik een tekening zie die mijn tweelingzus voor mij gemaakt heeft op de middelbare school, ik kreeg een hoger cijfer dan zij voor haar eigen tekening. De liefde en zorg waarmee mijn moeder de inhoud verzamelde door de jaren heen zijn voelbaar door alles wat ik in mijn handen vast heb.
Ik maak een stapel voor papier en een voor restafval en een bewaarstapel, als escape, omdat ik nog niet kan loslaten. Elk stuk voel ik in mijn lijf, ik laat de verhalen die erin besloten liggen nog een keer door me heen stromen en ik laat los. Tranen stromen soms over mijn wangen, ik voel de weerstand die angst met zich meebrengt de hakken in het zand zetten. De angst om de verhalen kwijt te raken, de verhalen die mij hebben gemaakt tot wie ik ben. Toch beslis ik elke keer opnieuw om los te laten. Het bewaarstapeltje blijft angstvallig klein. Er ligt 1 gouden plak die ik verdiende met het zwemmen van een nieuwe persoonlijk record op de 100 meter vlinderslag, met de bijbehorende gouden medaille ernaast voor de eerste plaats. Die staan voor trots, dat wil ik ergens nog even in mij borgen, bij me houden, tot er een moment komt dat ik ook die mag loslaten.
Loslaten geeft ruimte, in je huis, in je hoofd, in je energetische veld. Het maakt ruimte voor wat er nu wil zijn en door je heen wil stromen. Gehechtheden houden ons in het verleden vast, een verleden dat geweest is, waar jouw lichaam getuige van is geweest en de herinneringen van opgeslagen heeft. Ik heb mijn huis van onder tot boven opgeruimd. Het zijn niet de spullen waar we aan gehecht zijn, het zijn de verhalen, de betekenis die wij eraan geven. Die staan los van de spullen. We hebben geen kasten, doosjes, tekeningen, boeken en medailles nodig om ons te herinneren aan wie we waren als kind of puber. Het is de handeling van het loslaten van de gehechtheden die ons ruimte geeft. Loslaten doet soms pijn, het kan weerstand oproepen en voelen alsof je een diep offer brengt. De rijkdom ligt daarna, in de ruimte voor jouw Zelf, zoals het zich nu wil laten zien.
Voel jij de drang om op te ruimen? Wil jij jouw gehechtheden loslaten en ruimte creëren in jouw leven zodat jouw ware ik kan doorschijnen? Maak dan een afspraak voor gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek om te onderzoeken wat wij voor jou kunnen betekenen.
