Verbonden
met het veld van oneindige mogelijkheden
Ineens weet ik mezelf verbonden. Verbonden met het veld van oneindige mogelijkheden. Als mijn eigen overtuigingen, mijn eigen gedachten alles manifesteren. Ik zie het voor me. Ik voel het. Daar is het, ineens. Ongelofelijk. En dat is precies de bottleneck. Waar geloof je in? Als ik mijn gedachten geloof, dan is het dat wat bewaarheid wordt. Dus ook onzin gedachten, negatieve gedachten, ook die realiseren zich. Het positieve nieuws is natuurlijk dat als je je focust op het goede, op dat wat je werkelijk wilt, diep van binnen voelt en gelooft dat dat gemanifesteerd wordt, dat ook dat daadwerkelijk vorm gaat krijgen.
Een paar momenten eerder, ik sta onder de warme straal van onze behaaglijke douche de dag van me af te spoelen, realiseer ik me dat ik zelf heb gemanifesteerd dat ik deze zomer moet doorwerken. Een half jaar geleden zag ik het allemaal financieel somber in. Een net startend bedrijf, nog weinig inkomsten, geen idee van de belastingteruggave die eraan zat te komen in de zomermaanden en rekeningen van huis, auto's en brood op de plank die gewoon doorlopen. In die omstandigheden konden we echt niet op vakantie en moest er doorgewerkt worden. Bas kreeg een baan en de belastingdienst bleek ineens een aardige som geld aan ons te gaan uitkeren. Ergens in dit verhaal ben ik vergeten te gaan geloven dat ik deze zomer dus werkelijk vakantie kon gaan houden. Een paar weken relaxen, niks doen, niet aan geld verdienen denken. Dus, nu ga ik morgen op vakantie, met mijn favoriete reisrugzak met gevuld laptopvak, want de komende weken ben ik, naast het zwembad, het strand en de pingpongtafel die ze ongetwijfeld op de Franse camping zullen hebben, aan het werk.
Hoe bijzonder de opdracht ook is waar ik aan werk en hoe groot mijn dankbaarheid, een paar weken relaxed vakantie met mijn lief en onze kinderen, zonder te hoeven werken, had ik heel fijn gevonden. Als ik dan alles kan manifesteren, misschien een mooie middenweg. De eerste week werken om mijn opdracht af te ronden, in de ochtend, dan ben ik lekker fris en liggen onze pubers toch in hun tentje te slapen. Een inspirerende werkplek waarin ik de puntjes op de i kan zetten, mijn laatste liefdevolle energie aan het werk kan meegeven. Dat alles in flow en harmonie. Ja, dat wil ik en ik geloof dat dat mogelijk is.
Het veld van oneindige mogelijkheden is groots, liefdevol én beschikbaar!!! Het is er al. Je hoeft het alleen maar te zien. In jezelf. Jij bent dat veld van oneindig potentieel zelf. Jij bent het die het leven creëert, tot in de kleinste details. Als je dat gaat zien, ontdekken, dan ligt de wereld aan je voeten, dan bén jij de wereld. Dan is elke ruzie overbodig en elk gevecht, elke ziekte, negatieve gedachte, allemaal overbodig. Omdat het oneindige mogelijk is en je daar werkelijk in gelooft, heb je niet die 10cm grond van de buurman nodig, de jurk van die prachtige vrouw of die baan van de ander. Dan krijg je geen burn-out of ziekte, omdat je de signalen van je lijf al jaren negeert. Je creëert wat jij wilt en ik geloof dat ieder mens dan kiest voor liefde, licht, harmonie en verbinding.
Overgave, geloof en zelfonderzoek, dat zijn de sleutelwoorden. Zelfonderzoek om op steeds diepere lagen te zien wat jou tegenhoudt, de gedachten, patronen, overtuigingen die jouw leven vormen. Om te helen, los te laten én er nieuwe voor in de plaats te zetten. Nieuwe die een leven creëren zoals jij dat werkelijk wilt. Het is je geloof in zowel het positieve als het negatieve dat alles creëert, werkelijk àlles! Waarom zou je er niet voor kiezen in het positieve te geloven, in liefde en licht, ongeacht waar je in gevangen zit, wat je is overkomen in je verleden, je kunt nu ervoor kiezen met andere ogen naar jezelf en de wereld om je heen te kijken.
Als laatste overgave. Voor mij is dat je hart en de boodschappen op je pad volgen en je daaraan overgeven. Zonder vragen, gewoon omdat het voor jou goed voelt, omdat het voor jou klopt. Omdat jij weet, ergens diep van binnen, zonder argumenten, dat het klopt. Dát is overgave.
Wij gaan morgen met de caravan op vakantie, in plaats van zeilen. Dat was wat ons gezegd werd via een truffelceremonie, dromen, een caravan die we plots kregen aangeboden en, omdat al deze signalen nog niet duidelijk genoeg waren, een boot die twee dagen voor vertrek ineens niet meer startte. Ik ga genieten, van mooi weer, mijn kinderen, zwemmen, struinen, ontdekken, mijn liefde voor alles wat is en op ons pad komt én van mijn werk de eerste week, wat eigenlijk geen werk is, maar pure liefde.
