Staying

power

Ik heb een ontroerende connectie met het Engelse ‘staying power’. Letterlijk de kracht om te blijven. De Nederlandse vertaling is ‘uithoudingsvermogen’. Het vermogen om uit te houden, iets uit te zingen, te verdragen of dulden. De woorden hebben overeenkomstig dat er sprake is van lijden waar geduld, vastberadenheid, standvastigheid en veerkracht voor nodig zijn.

Het Nederlands gaat ervan uit dat het onderwerp zwaar is, of moeilijk, op zijn minst niet leuk én dat er een moment komt dat het voorbij is. Even volhouden, dan is de hardloopwedstrijd voorbij. Die vergadering moet je gewoon uitzingen. Het kabaal van mijn bovenbuurman is niet om uit te houden. Er komt een moment dat de wedstrijd, vergadering en het kabaal voorbij zijn.

Staying power geeft daarentegen de ruimte aan het onderwerp om iets te zijn dat je werkelijk wilt, iets waar je in gelooft, waar je trouw aan wilt zijn, waar je met andere woorden bij wilt blijven en tegelijkertijd kracht voor nodig hebt óm erbij te blijven. Ik geloof in een Bron die alles is en waar alles uit ontstaat. Ook wel God, Source, Oneness, Eeuwigheid, the One Infinite Creator genoemd en zoveel namen meer. Niet de man op de wolk, laat ik daar duidelijk over zijn. Dat is een beeld geschapen door de kerk om in de menselijke behoefte aan concreetheid te voorzien. Trouw zijn aan mijn geloof in een Bron, mezelf uitspreken daarover, is een keuze voor lijden. Niet iedereen begrijpt mijn geloof en mijn toewijding daaraan, mensen proberen me te overtuigen van de visie waarin zij geloven, lachen me uit of praten achter mijn rug.

Ik koos er jarenlang voor mijn angsten te volgen, bang om alleen te zijn, dat ik het alleen niet zou redden in dit leven. Bang voor wat we nu een social death noemen. Ik heb geprobeerd me aan te passen aan andere visies op het leven, zo sterk dat het vuur van mijn geloof was verworden tot niets meer dan een waakvlammetje. Maar ook niets minder, het bleef diep in mij branden. In het oog van een beangstigend zwarte storm brandde mijn vlam, hoe klein ook. De weg om mijn vlam weer in volle glorie te gaan laten branden was mistig, driest, fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel ronduit zwaar. Ik vocht me door de storm heen en God ja, daar was uithoudingsvermogen voor nodig, veel uithoudingsvermogen. Ik heb mijn vuur teruggevonden, ik ben mijn vuur én ik blijf bij mijn vuur. Daar is staying power voor nodig.